بعد از ده سال خدا قسمتش کرده بود بره مشهد اونم فقط یک روز!
گفت اومدم برم زیارت کنم دیدم خیلی اطراف ضریح شلوغه اگه بخوام برم جلو زائرای امام رضا اذیت می شن؛ حق الناسه!
از دور هم امام رضا علیه السلام صدامو می شنوه!
ایشالا قبوله!
گاهی همین چیزهای کوچک انسان را پیش خدا بزرگ می کند!
کی دلش نمی خواد دستش برسه به ضریح متبرک آقا؟ کی دوست نداره لب هاش رو بذاره روی پنجره های طلایی ضریح ؟ کدوم عاشقی هست که نخواد بچسبه به اون مرقد پر از نور و ازش جدا نشه؟
همه دوست دارند اما به چه قیمتی؟ زیر دست و پا له کردن مردم؟ از دست دادن حجاب؟ یا...
اول که وارد می شی اجازه می گیری، همون جا اقرار می کنی که صاحب این مشهد شریف جایگاهت را می بیند و صدایت را می شنود و سلامت را جواب می دهد... آیا سزاوار است در کنار ضریح انقدر بی احترامی ؟؟
امام تو را می بیند..
در یک زیارت ما بدیدار کسی میرویم نه بدیدار در و دیوار و ضریح و گنبد پس اگر بتوانیم در زیارت از در و دیوار بیرون بیاییم فقط بیاد مَزور حقیقی مثلا حضرت رضا علیه السلام باشیم زیارت واقعی اتفاق افتاده است و البته هرچه بیشتر بهتر
حجت الاسلام والمسلمین جاودان